μικροψυχία

μικρόψυχος

μικροψύχως
μικρό·ψυχος, ος, ον [ῡ] qui a l’âme petite, c. à d.
1 qui a les sentiments peu élevés, Arstt. Nic. 4, 3, 7 ||
2 pusillanime, Isocr. 76d ||
3 qui a l’âme basse, Dém. 316, 9 ||
Cp. -ότερος, Isocr. 76d.
Étym. μ. ψυχή.