μίκτο

μικτός

μικτόχροος
μικτός, ή ou ός, όν, mêlé ; mélangé, Isocr. 312d ; Call. L. Pall. 16 ; A. Rh. 4, 677 ; ἔκ τινος, Plat. Leg. 837b ; DH. 6, 975 Reiske, formé d’un mélange de qqe ch. ||
E Fém. -ός, A. Rh. l. c.
Étym. vb. de μίγνυμι.