μιμητάς

μιμητέος

μιμητής
μιμητέος, α, ον [ῑ] vb. de μιμέομαι, Xén. Mem. 3, 10, 8 ; au neutre, Xén. Mem. 1, 7, 2, etc. ; Plat. Rsp. 396b, etc.