μνησικακία

μνησίκακος

Μνησικλῆς
μνησί·κακος, ος, ον [ῐᾰ] qui conserve un ressentiment, qui garde rancune, Arstt. Nic. 4, 3 ; Spt. Prov. 12, 29.
Étym. μνάομαι, κακόν.