μοχθηρόω-ῶ

μοχθηρῶς

μοχθητέον
μοχθηρῶς, adv.
1 péniblement, Plat. Gorg. 504e, 505a ||
2 méchamment, Sext. 237 Bkk. ||
Cp. -οτέρως, Plat. Rsp. 343e, ou -ότερον, Xén. Hell. 1, 4, 13 ; sup. -ότατα, Plat. Eryx. 406.
Étym. μοχθηρός.