μοιρίδιος, α, ον
[
ῐδ]
I pass.
1 marqué par le destin
fatal, Pd. P.
1, 55 ; O.
9, 28, etc. ;
Eur. (Ath.
61b) ;
Anth. 11, 25 ;
Plut. M.
109d ||
2 heureux, Pd. I. 6, 46 Bgk ||
II act. qui marque les arrêts du Destin, Orph. H. 6, 6 ||
E Fém. -ος, Pd. O. 9, 28.
Étym.
μοῖρα.