μονόμετρος

μονομήτωρ

μονόμματος
μονο·μήτωρ, dor. μονο·μάτωρ, ορος (ὁ, ἡ) [ᾱ] qui n’a plus sa mère, Eur. Ph. 1517.
Étym. μ. μήτηρ.