μονόξοος

μονόξυλος

μονοπάθεια
μονό·ξυλος, ος, ον [ῠ]
1 fait d’une seule pièce de bois, Hpc. 290, 2 ; Xén. An. 5, 4, 11 ; Arstt. H.A. 4, 8 ; Pol. 3, 42, 3 ||
2 fait tout en bois, Plat. Leg. 956a.
Étym. μ. ξύλον.