μορόεις

μόρον

μόροξος
μόρον, ου (τὸ) mûre, Epich. fr. 161 b Ahrens ; Eschl. fr. 114, 259 ; Soph. fr. 462b ; Ath. 51b.
Étym. Étymol. inconnue ; cf. l’emprunt lat. mōrum, d’où all. Maulbeere, angl. mulberry.