μυιοκέφαλον

μυιοσόϐη

μυιοσόϐος
μυιο·σόϐη, ης (ἡ) chasse-mouches, moustiquaire, Mén. (Ath. 484d) ; El. N.A. 15, 14 ; fig. en parl. d’une longue barbe, Anth. 11, 156.
Étym. μυῖα, σοϐέω.