μυλίας

μυλιάω-ῶ

μυλικός
μυλιάω-ῶ (seul. part. prés. épq. μυλιόωντες) [ῠ, par nécess. métr. ῡ] grincer des dents, Hés. O. 530.
Étym. μύλη.