μύλη

μυληϐόρος

μυλήκορον
μυλη·ϐόρος, ος, ον [ῠ] qui dévore la meule, c. à d. le grain sous la meule, Nic. (Sch.-Il. 8, 178).
Étym. μύλη, βιϐρώσκω.