μυρτοπέταλον

μύρτος

Μύρτουσσα
μύρτος, ου (ἡ)
1 myrte, arbrisseau, Alc. (Ath. 695b) ; Thcr. Epigr. 4, 7 ||
2 branche de myrte, au pl. Pd. I. 3, 83 ; Ar. Ran. 329 ||
3 baie de myrte, Geop. 11, 8.
Étym. pré-grec ; cf. μύρτον.