μυθίδιον

μυθίζω

μυθιητής
μυθίζω (act. seul. prés. et ao., et moy. seul. prés.) c. μυθέομαι ||
E Prés. part. fém. dor. μυθίζοισα, Thcr. Idyl. 20, 11 ; inf. μυθίσδεν, Thcr. Idyl. 10, 58 ; lacon. prés. ind. μυσίδδω, Ar. Lys. 94, 1076 ; ao. inf. μυσίξαι, Ar. Lys. 981.