Μήδα

μηδαμά

μηδαμῇ
μηδαμά, adv. :
1 nullement, c. μηδαμῇ, Ar. Th. 1162 ||
2 jamais, Hdt. 1, 68 ; 3, 665 ; 7, 50.
Étym. acc. pl. neutre de *μηδαμός.