μηδαμοῦ

μηδαμῶς

Μήδας
μηδαμῶς [ᾰ] adv. en aucune manière, nullement, pas du tout, Hdt. 4, 83 ; Eschl. Pr. 337 ; Soph. O.C. 278, etc.
Étym. μηδαμός.