μηδεμία

μηδέποτε

μηδέπω
μηδέ·ποτε, adv. jamais, Xén. Cyr. 1, 6, 10, etc. ; Plat. Prot. 315b, etc. ; en deux mots : μηδέ ποτε, Hés. O. 715, 742 ; Eschl. Pr. 1073, etc. et jamais.
Étym. μηδέ, ποτέ.