μηλοϐατέω-ῶ

μηλοϐαφής

Μηλόϐιος
μηλο·ϐαφής, ής, ές [ᾰ] teint en jaune coing, Phil. paradox. VII mir. c. 2, p. 10 (μῆλον 1, βάπτω).