μητροκτονία

μητροκτόνος

μητρολέτης
μητρο·κτόνος, ος, ον :
1 qui tue sa mère ; ὁ μ. Eschl. Eum. 102, etc. ; Eur. El. 975, etc. ; Plat. Leg. 869b, meurtrier de sa mère, parricide ||
2 relatif au meurtre d’une mère, Eschl. Eum. 281, etc. ; Eur. I.T. 1200, Or. 1649.
Étym. μήτηρ, κτείνω.