μητρυιά
μητρυιόςμητρυιά, ᾶς
(ἡ) belle-mère,
marâtre, Il. 5,
389 ; 13, 697, etc. ; en mauv. part :
Hdt. 4, 154 ;
Plat. Leg.
930b,
Menex. 237b, etc. ; fig. Eschl. Pr. 727 ||
E Épq. et ion. μητρυιή,
Il. Hdt.
ll. cc. ; dor.
ματρυιά [μᾱ] Pd.
P. 4,
162.
Étym.
μήτηρ.