νακοδέψης

νάκος

νακοτιλτέω-ῶ
νάκος, εος-ους (τὸ) [ᾰ] toison, fourrure, Pd. P. 4, 58 ; Hdt. 2, 42 ; Thcr. Idyl. 5, 2 ; Luc. Syr. 55.
Étym. pré-grec.