ναυκραρία

ναύκραρος

ναυκρατέω-ῶ
ναύ·κραρος, ου (ὁ) [ᾱ] président de section de chaque tribu, à Athènes, Hdt. 5, 71 ; Thc. 1, 126, etc.
Étym. ναῦς, κάρα.