νεοϐρώς

νεόγαμος

νεογενής
νεό·γαμος, ος, ον [ᾰ] nouvellement marié, Eschl. Ag. 1179 ; Eur. Med. 325 ; Hdt. 1, 36, etc. ; Xén. Cyr. 3, 1, 36, etc.
Étym. ν. γαμέω.