νεοπραγέω-ῶ

νεοπρεπής

νεόπριστος
νεο·πρεπής, ής, ές :
1 qui convient à la jeunesse, Plat. Leg. 892d ||
2 qui a l’air jeune, Plut. T. Gracch. 2.
Étym. ν. πρέπω.