νεορρόφητος

νεόρρυτος

νέορτος
νεό·ρρυτος, ος, ον [ῠ] qui coule depuis peu, Soph. El. 894 ; Anth. 9, 363.
Étym. ν. ῥέω.
νεό·ρρυτος, ος, ον [ῡ] encore dégouttant (du sang versé) Eschl. Ag. 1351.
Étym. ν. ῥύω.