νεοσσοποιΐα

νεοσσός

νεοσσοτροφεῖον
νεοσσός, att. νεοττός, οῦ ()
1 petit d’un oiseau, Il. 2, 311 ; 9, 323 ; Soph. Ant. 425, etc. ; Plut. M. 48a, etc. ; d’abeilles, Xén. Œc. 7, 34 ; Arstt. H.A. 9, 40 ; p. anal. en parl. d’un cheval, Eschl. Ag. 825 ; p. ext. enfant, rejeton, Eschl. Ch. 256 ; Epicrat. (Ath. 570c) ||
2 jaune d’œuf, Mén. (Com. fr. 4, 81 dout.).
Étym. νέος.