νεωτερισμός

νεωτεριστής

νεωτεροποιέω-ῶ
νεωτεριστής, οῦ (ὁ) novateur, particul. révolutionnaire, DH. 5, 75 ; Plut. Phoc. 16, Cim. 17, etc.
Étym. νεωτερίζω.