νίκημα

νίκημι

Νικήρατος
νίκημι [νῑ] (seul. prés. Thcr. Idyl. 7, 40, Anth. 7, 743, et impf. 3 sg. νίκη, Pd. N. 5, 8 ; Thcr. Idyl. 6, 46 dor.) c. νικάω.