νοόπλαγκτος

νοοπλανής

νοόπληκτος
νοο·πλανής, ής, ές [ᾰ]
1 pass. qui est dans l’erreur, dont l’esprit s’égare, Nonn. D. 4, 197 ||
2 act. qui égare la raison, Nonn. D. 29, 69.
Étym. νόος, πλανάω.