νοτόνδε

νότος

νοττίον
νότος, ου ()
1 vent du sud, c. à d. de la pluie, Il. 2, 145, 395 ; 3, 10 ; 11, 306 ; Od. 5, 295, 331 ; Hdt. 2, 25, etc. ; Soph. Ant. 335, etc. ; Arstt. Mund. 4 ||
2 région du sud, Hdt. 6, 139 ; Thc. 3, 6 ; Plat. Criti. 112c, 118b.
Étym. p.-ê. pré-grec.