νυκταλωπικός

νυκτάλωψ

νυκτεγερσία
νυκτάλ·ωψ, ωπος (ὁ, ἡ) []
I qui ne voit que pendant la nuit, Hpc. 110e ||
II subst. ἡ νυκτάλωψ, nyctalopie, Hpc. Epid. 1193 ; Arstt. G.A. 5, 1, 28 ; P. Eg. 3, 22.
Étym. pré-grec.