νυκτιπαταιπλάγιος

νυκτίπλαγκτος

νυκτιπλανής
νυκτί·πλαγκτος, ος, ον :
1 qui fait errer ou sur quoi l’on s’agite pendant la nuit, Eschl. Ag. 330, etc. ||
2 act. qui erre ou s’agite pendant la nuit, Eschl. Ag. 12.
Étym. ν. πλάζω.