νυκτιπόλευτος

νυκτιπόλος

νυκτιπορέω-ῶ
νυκτι·πόλος, ος, ον [] qui se tourne, s’agite ou évolue pendant la nuit, Eur. Ion 718, 1049 ; A. Rh. 3, 862 ; Luc. Per. 29.
Étym. ν. πολέω.