νυκτηγρετέω-ῶ

νυκτήγρετον

νυκτηρεφής
νυκτ·ήγρετον, ου (τὸ) sorte de plante dont les feuilles desséchées brillent la nuit, Plin. H.N. 21, 57.
Étym. νύξ, ἐγείρω.