νυμφεῖος

νύμφευμα

νύμφευσις
νύμφευμα, ατος (τὸ)
1 mariage, d’ord. au plur. Soph. O.R. 980 ; Eur. Ph. 1204, etc. ||
2 jeune femme, épouse, Eur. Tr. 420.
Étym. νυμφεύω.