νυσταγμός

νυσταγμός, οῦ (ὁ) l’action de s’assoupir, Hpc. 12, 3 ; 403, 35 ; 1180e ; Arstt. Plant. 1, 2 ; Spt. Ps. 131, 4 ; Prov. 6, 4 ; Sir. 31, 2.