οἰδαίνω

οἰδαλέος

οἰδάνω
οἰδαλέος, α, ον [ᾰ] enflé, gonflé, Archil. (Stob. Fl. 124, 30) ; Nic. Al. 210 ||
Cp. -ώτερος, A. Tr. 1, 329, 14 Puschmann.
Étym. οἰδέω.