οἰκοδομικός

οἰκοδόμος

οἴκοθεν
οἰκο·δόμος, ου (ὁ) architecte, Hdt. 2, 121 ; Xén. Hell. 7, 7, 20, etc. ; Plat. Rsp. 369d, etc. ; Plut. M. 618a.
Étym. οἰκ. δέμω.