οἰκοτριϐής

οἰκότριψ

οἰκότροφος
οἰκό·τριψ, ιϐος (ὁ, ἡ) [ῐϐ]
1 esclave né dans la maison, Dém. 173, 16 ||
2 qui ruine une maison, Ar. Th. 426 ||
E Par crase avec l’art. ᾠκότριψ, Ar. l. c.
Étym. οἶκ. τρίϐω.