οἰκτροχοέω-οῶ

οἰκτρῶς

οἰκώς
οἰκτρῶς, adv. d’une manière touchante ou lamentable, Eschl. Pers. 688 ; Soph. El. 102, etc. ||
Cp. -ότερα, Anth. 10, 65 ; sup. -ότατα, Eur. Hel. 1209.
Étym. οἰκτρός.