οἶμος

οἰμωγή

οἴμωγμα
οἰμωγή, ῆς (ἡ) lamentation, gémissement, Il. 4, 450, etc. ; Eschl. Pers. 426 ; Soph. Tr. 783, etc. ; Thc. 7, 71 ; Xén. Hell. 2, 2, 3 ||
E Dor. οἰμωγά, Soph. Ph. 190.
Étym. οἰμώζω.