οἰναρίς

οἴναρον

Οἴναρος
οἴναρον, ου (τὸ) [ᾰ]
1 feuille de vigne, pampre, Xén. Œc. 19, 18 ; Th. H.P. 9, 13, 5, etc. ||
2 vigne, Alciphr. 3, 22.
Étym. οἶνος.