οἰνοχοϊκός

οἰνοχόος

οἰνόχρως
οἰνο·χόος, όου (ὁ) qui verse du vin, échanson, Il. 2, 128 ; Od. 18, 417 ; Xén. Hell. 7, 1, 38, etc.
Étym. οἶν. χέω.