οἰνόχρως

οἰνόχυτος

οἶνοψ
οἰνό·χυτος, ος, ον [ῠ]
1 pass. qui se compose de vin qu’on verse, Soph. Ph. 715 ||
2 act. qui verse du vin, Nonn. D. 13, 256.
Étym. οἶν. χυτός.