οἰνομάχλη

οἰνόμελι

οἰνομήτωρ
οἰνό·μελι, ιτος (τὸ) [ῐ] mélange de vin et de miel, Anth. 12, 164 ; Pol. 12, 2, 7 ; Diosc. 5, 16.
Étym. οἶν. μέλι.