ὀϊσσάμευος

οἰστέος

ὀΐστευμα
οἰστέος, α, ον, qu’il faut porter, supporter, emporter, Soph. Ant. 310, etc. ; Plat. Soph. 237c ; Isocr. 298d.
Étym. vb. d’οἴσω, fut. de φέρω.