ὀΐστευμα

ὀϊστευτήρ

ὀϊστευτής
ὀϊστευτήρ, ῆρος (ὁ) qui lance un trait ou des traits, archer, Anth. 6, 118 ; Nonn. D. 7, 271.
Étym. ὀϊστεύω.