οἰστρόδονος

οἰστρομανής

οἰστρομανία
οἰστρο·μανής, ής, ές [ᾰ] rendu furieux par la piqûre d’un taon, d’où transporté de fureur, Orph. H. 50, 14 ; Nonn. D. 1, 282, etc. ; Sib. 1, 114, etc.
Étym. οἶστρος, μαίνομαι.