οἰσύα

οἰσύϊνος

οἰσύϊον
οἰσύϊνος, η, ον [ῠ] d’osier, Od. 5, 256 ; Thc. 4, 9 ; Xén. Hell. 2, 4, 25 ; Opp. H. 3, 372.
Étym. οἰσύα.