ὀκριάζω

ὀκριάω-ῶ

ὀκρίϐας
ὀκριάω-ῶ, exciter, irriter, d’où pass. ὀκριάομαι-ῶμαι (impf. épq. 3 pl. ὀκριόωντο, Od. 18, 33 ; part. pf. ὠκριωμένος, Lyc. 545) être irrité, exaspéré.
Étym. ὄκρις.